Czy oczy są rzeczywiście zwierciadłem duszy? W fotografii portretowej, oczy odgrywają niezwykle istotną rolę, stanowiąc centralny punkt każdego ujęcia. To przez oczy odbieramy emocje, wyraz twarzy, a także głęboko zakodowane uczucia. Oczy modela mają zdolność przekazania znacznie więcej niż tylko obrazu – mogą opowiadać historię, odkrywać osobowość i wywołać uczucia w widzu. Oto dziesięć powodów, dla których oczy są kluczowym elementem w fotografii portretowej:
Ujawniają emocje: Oczy są odbiciem naszych uczuć i myśli. Gdy patrzymy w czyjeś oczy, możemy dostrzec radość, smutek, zaskoczenie czy złość. Fotografia portretowa pozwala uchwycić te chwile pełne autentycznych emocji.
Kontakt wzrokowy: Oczy nawiązują kontakt bezpośredni z widzem. Głębokie spojrzenie może przykuć uwagę i wprowadzić w dialog z portretem.
Opowiadają historię: Oczy mogą opowiadać historię osoby, ukazując jej doświadczenia, przeszłość i przyszłość. Stają się świadkiem życiowych przejść.
Osobowość i charakter: W oczach kryje się wiele o naszym charakterze i osobowości. Mogą być tajemnicze, pewne siebie, uśmiechnięte lub poważne.
Intymność i bliskość: Oczy stanowią most między portretowanym a widzem. Przekazują uczucie intymności i bliskości, które może poruszyć emocje odbiorcy.
Wyraz twarzy: Oczy wraz z mimiką twarzy tworzą pełny wyraz twarzy. To one potrafią zdradzić, czy uśmiech jest szczery czy wymuszony.
Symbolika: Oczy w sztuce mają długą historię jako symbol głębokich znaczeń. Stanowią metaforę wiedzy, wyobraźni, a także tajemniczości.
Pozwalają zanurzyć się w portrecie: Patrząc w oczy portretowanej osoby, widz przenosi się w jej świat. To niczym podróż w głąb duszy modela.
Skupiają uwagę: Oczy działają jak magnes na wzrok. Są pierwszym elementem, na którym skupiamy uwagę podczas oglądania portretu.
Artystyczne możliwości: Fotografowie wykorzystują oczy jako narzędzie artystyczne, eksperymentując z oświetleniem, głębią ostrości i kompozycją.
Oczy są niezwykłe i tajemnicze, pełne znaczeń i emocji. W mojej pracy jako fotograf portretowy, skupiam się na uwiecznianiu tej niepowtarzalnej cechy każdej osoby. Zapraszam Cię do zanurzenia się w świat emocji i osobowości, które kryją się za każdym spojrzeniem.
Agnieszka nosi oszałamiający naszyjnik, którego kamień zdaje się przenosić nas w krainę nieustających burz i mrocznych tajemnic. To, jak kamień iskrzy się w promieniach światła, przywodzi na myśl zapierające dech w piersiach chwile, kiedy chmury kotłują się na niebie. Co ciekawe, ten oszałamiający naszyjnik zdobyłem na wielkich targach reklamy w Niemczech. Przechodziłem obok stoisk, kiedy nagle zwrócił moją uwagę. Uparłem się i wytargowałem korzystną dla sprzedawcy cenę. Zgodził się na tę transakcję, a teraz zdobi on Agnieszkę, dodając jeszcze więcej uroku całej sesji.
Zapraszam Was do zanurzenia się w atmosferze tajemniczej elegancji i odkrycia piękna, które tkwi w każdym detalu tej sesji.
Agnieszka z naszyjnikiem stylizowana na obraz renesansowy, w stroju odsłaniającym ramiona. Poważna w bluzce typu hiszpanka, emanuje pewnością siebie. To jakby przeniosła się w czasie, łącząc ducha epoki z nowoczesnym stylem. Jej dystyngowana uroda czynią z nią naturalnym wyborem przy wszelkich sesjach, gdzie ważna jest tak złożona osobowość fotograficzna. Zerknij również TUTAJ – Agnieszka w sukniach barokowych i sukni Marii Waleskiej.
Strój kapłanki, przypominający skórę węża, emanuje tajemniczością i siłą. Wzorzysta tekstura sprawia wrażenie, jakby sama natura wręczyła jej dar mrocznej mocy. Blond włosy kontrastują ze skórzanym ubiorem, tworząc niesamowity efekt. Celowo uczyniłem tę fotografię mroczną aby stworzyć nastrój czarnej magii oraz odróżnić je od tych zmysłowych fotografii Agnieszki.
Agnieszka z naszyjnikiem w golfie. Naszyjnik doskonale podkreśla jej urodę i sylwetkę. Światło, odbijając się od kamienia, rzuca delikatny blask na jej twarz, tworząc subtelne refleksy. To właśnie te detale sprawiają, że cała sesja nabiera głębi i wyjątkowości. Subtelny a zarazem niezwykle zmysłowy uśmiech powoduje, że trudno oderwać wzrok od jej spojrzenia.
Agnieszka z naszyjnikiem, również w bluzce typu hiszpanka. Tym razem wspaniale gra mimiką, udając przerażenie, zaś ręką zasłania naszyjnik, jakby go broniła. Ta chwila pełna napięcia i dramaturgii dodaje głębi całej kompozycji, podkreślając silny charakter Agnieszki i jej zdolność do wcielania się w różne emocje.
Każde ujęcie tej sesji jest pełne symbolizmu i historii, tworząc fascynującą podróż przez świat emocji i piękna. Zanurz się w tej niezwykłej opowieści, która ukazuje Agnieszkę w różnych kontekstach, od tajemniczej kapłanki po silną kobietę emanującą pewnością siebie.
Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego niektórzy mężczyźni boją się portretów? Dzisiaj chcę podzielić się z Tobą 10 powodami, które mogą wpływać na tę obawę. Niepewność siebie, brak doświadczenia czy strach przed oceną – to tylko kilka z nich. Ale wiem, że każdy z tych powodów ma swoje rozwiązanie, które pozwoli Ci spojrzeć na portrety z zupełnie innej perspektywy.
[jako ilustracji używam gdzieniegdzie portretów, które pod moim okiem wykonała mi Agnieszka. Swoją drogą, jeżeli myślisz o robieniu dobrych portretów, to powienno Cię zaciekawić]
Niepewność siebie: Niektórzy mężczyźni mogą odczuwać niepewność co do swojego wyglądu i obawiać się, że fotografia portretowa uwypukli ich wady lub niedoskonałości.
Robert Gołębiewski: Zadaniem fotografa portretowego jest uwydatenie chec pozytywnych i korzystnych. Zawsze najpierw starannie przyglądam się mężczyźnie i w rozmowie ustalam jesgo profil zawodowy. Wyciągam z niego jego silne strony i wzmacniam. W portrecie nie chodzi o to aby wzmocnić słabe strony. Rzecz w tym aby silne strony były jeszcze silniejsze a nie o to aby słabe były mniej słabe.
Brak doświadczenia: Mężczyźni, którzy mają niewielkie doświadczenie z fotografią portretową, mogą czuć się zdenerwowani podczas pozowania i mogą nie wiedzieć, jak się zachowywać przed aparatem.
Robert Gołębiewski:Portretuję głównie osoby, które nie mają nic współnego z fotografią. Odpowiedni czas sesji – blisko 4 godzinny – powoduje, że poznajemy się lepiej, pojawia się zaufanie i rozluźnienie. Ponadto mięśnie twarzy puszczają po około dwóch godzinach. Po sesji na zdjęciach widać te różnice doskonale. Ponadto w trakcie sesji kieruję modelem i ustawiam go tak, aby zystał pewność siebie.
Strach przed oceną: Mężczyźni mogą obawiać się oceny innych na podstawie swojego wyglądu, co może wywołać u nich uczucia niepokoju lub zdenerwowania podczas sesji fotografii portretowej.
Robert Gołębiewski:To typowa reakcja. W dobie mediów społecznościowych powszechna. Ludzie wrzucają koszmarne selfiaki bo robią je sobie sami nie myśląc o tym, że wyglądają paskudnie. Kiedy kontrolę przejmuje profesjonalista pojawia się obawa co pomyślą znajomi. Tymczasem jest odwrotnie. Znajomi są zachwyceni. Stąd mnóstwo poleceń. Zaś ocena? Tym się najmniej należy przejmować. Zawsze będą tacy, którym się wszystko nie podoba i wiedzą lepiej. Jeżeli mają na Ciebie wpływ, usuń ich z otoczenia.
Postrzegana kobiecość: Niektórzy mężczyźni mogą kojarzyć fotografię portretową z kobiecością i mogą czuć się niekomfortowo z myślą o pozowaniu do zdjęć, które uważają za tradycyjnie związane z kobietami.
Robert Gołębiewski:Kobiety oczywiście zdominowały przestrzeń portretu. Aktorki, szczególnie z czasów początków Hollywood jak Rita Heyworth stały się ikonami kina i również portretu. Jednak nie wolno zapominać o wspaniałych portretach Humphreya Bogarta czy Clarka Gable oraz wielu innych aktorów jak Alain Delon. W bilansie męskość stanowi wspaniały pierwiastek fotografii portretowej.
Strach przed wpływem: Fotografia portretowa może być doświadczeniem pełnym poddawaniu się wpływowi fotografa, ponieważ wymaga od mężczyzn otwartości i szczerości przed obiektywem aparatu. Mężczyźni, którzy czują się niekomfortowo z uleganiu wpływowi, mogą odczuwać to doświadczenie jako trudne.
Robert Gołębiewski:Fotograf, jeżeli chce być skuteczny, musi rozumieć psychologię. Jestem bardziej przewodnikiem w drodze do doskonałego portretu. Ale też wprowadzam dyscyplinę, bo pozwolenie osobie niedoświadczonej na samodzielne pozowanie kończy się katastrofą. Zapewne widziesz to często oglądają bardzo nieudane portrety. Szczególnie jest to widoczne na stronach WWW branż, które wymagają niejako wizerunku jak agencje nieruchomości czy kliniki. To duży błąd bo to pierwszy faktyczny kontakt z agentem czy pacjentem ze strony Klienta.
Koszty: Niektórzy mężczyźni mogą martwić się o koszty fotografii portretowej i mogą czuć niepokój związany z inwestowaniem w usługę, której są niepewni.
Robert Gołębiewski:Lęk przed kosztami to naturalna rzecz w społeczeństwie, które się dopiero uczy, że za wartościową usługę trzeba po prostu dobrze zapłacić. Bo to inwestycja w siebie. W krajach takich jak Wielka Brytania czy USA ludzie nie dyskutują z kosztami. Warto pamiętać, że nikt nie budzi się w nocy zlany potem z okrzykiem „Boże, ile zapłaciłem za zdjęcia!” jeżeli te zdjęcia go zachwycają. Tuż po ich otrzymaniu nie pamięta o cenie. Za to może wściekać się, że zapłacił za fatalne fotografie a tak bywa często.
Zobowiązanie czasowe: Sesje fotografii portretowej mogą być czasochłonne, co może być niewygodne dla zabieganych mężczyzn, którzy mogą mieć inne zobowiązania lub obowiązki.
Robert Gołębiewski:Jeżeli ktoś potraktuje portret jak inwestycję w siebie znajdzie czas. Tak jak znajduje czas na fryzjera, dentystę czy lekarza. Jak ktoś temat odkłada i przekłada znaczy, że nie rozumie znaczenia wizerunku. Obserwuję takie i takie osoby. Tym ostatnim nie poświecam swojego czasu.
Brak kontroli: Mężczyźni, którzy lubią mieć kontrolę nad swoim wizerunkiem lub otoczeniem, mogą czuć się niekomfortowo z fotografią portretową, ponieważ mogą odczuwać, że oddają kontrolę nad swoim wyglądem a nawet sobą komuś innemu.
Robert Gołębiewski:Fotografowanie mężczyzn to nie ścieranie się samców. To niezwykle błędna ocena. Ludzie profesjonalni wiedzą, że zapraszają profesjonalistę i są sobie równi. Ja nie przejmuję kontroli. Mam władzę nad sesją bo bez tego wszystko się rozsypie. Ludzie rozumiejący ten mechanizm oczekują, że będę wszystko kontrolował, również ich zachowanie. To daje im poczucie bezpieczeństwa.
Strach przed nienaturalnym wyglądem: Niektórzy mężczyźni mogą obawiać się, że fotografia portretowa sprawi, że będą wyglądać sztywno lub nienaturalnie i mogą nie chcieć ryzykować wyglądania niezręcznie lub niekomfortowo przed aparatem.
Robert Gołębiewski:Sztywność to coś co widzą na wielu portretach innych ludzi. Wynika ona z tego, że ktoś siedział, wszedł fotograf, poprosił o prstą sylwetkę i zrobił zdjęcie. Ale nie wykonał portretu! Ja sztywność eliminuję rozmową, zaufaniem oraz kontrolą modela. Znajać anatomię oraz zasady kompozycji portretu oraz malarstwo stosuję te zasady dzięki czemu moje portrety pokazują spokój, pewność siebie a jednocześnie rozluźnienie.
Brak zainteresowania: Ostatecznie niektórzy mężczyźni po prostu mogą nie interesować się fotografią portretową i nie widzieć wartości w inwestowaniu czasu i pieniędzy w usługę, której nie czują się pasjonatami.
Robert Gołębiewski:Nie trzeba być pasjonatem fotografii aby posiadać doskonały portret. To profesjonalna transakcja. Podobnie jak w okresie baroku czy renesansu ludzie przyjeżdżali do malarzy aby mieć wspaniały portret swój czy z rodziną. Uważam, że takie podejście bardziej jest oznaką skrywanych lęków i niskiej samooceny zaś brak zainteresowania jest jedynie zasłoną dla tych lęków. Rozumiem te mechanizmy i dlatego zawsze staram się zaciekawiać ludzi fotografią, pokazując im zarówno swoje prace jak i prace najlepszych fotografów i malarzy. Więcejj zdziała dzielenie sięwiedzą i zarażanie pasją niż poróba przekonywania bo to nigdy nie działa.
Opowieść o Magii i Elegancji: Sesja Portretowa z Agnieszką
Czasami, w przestrzeni między migawkami aparatu, rodzi się coś więcej niż zwykłe zdjęcie. To chwila, w której światło i osobowość łączą się, by stworzyć coś niezwykłego – prawdziwą opowieść. Szereg miesięcy temu miałem przywilej uczestniczyć w takim właśnie magicznym momencie, podczas sesji portretowej z wyjątkową modelką, Agnieszką, która jest moją nieustającą inspiracją.
W świecie Portretu: Agnieszka jako Gwiazda
Sesja portretowa to o wiele więcej niż tylko technika i sprzęt. To wyjątkowa szansa na odkrywanie osobowości i oddanie emocji poprzez obiektyw. Agnieszka, piękna blondynka o wyjątkowym wdzięku, stała się centrum tego projektu. Jej naturalne piękno i charyzma stworzyły idealne warunki do zatrzymania unikalnej esencji w kadrze. Wspaniale pasuje do ról dystyngowanych dam a co za tym idzie naturalnie wciela się w takie postacie.
Podróże w Czasie i Przestrzeni: Kreacje Anny Musialskiej
Ta sesja nie była zwykłą przygodą z fotografią– to była podróż w czasie i przestrzeni, dzięki magicznym kreacjom projektantki Anny Musialskiej. Agnieszka ożywiła te ubrania swoją obecnością i elegancją. Od szczegółów sukni Madame Walewska po barokowe stroje, każda kreacja wywoływała uczucia i refleksje, które chciałem uchwycić na zdjęciach.
Chwila Wyczekiwania: Magia Procesu Ubrania
Każde zdjęcie opowiada historię, ale historia tej sesji była także w procesie jej tworzenia. Ubieranie Agnieszki w kreacje trwało blisko pół godziny na każdą. To był czas wyczekiwania, w którym każda sukienka przenosiła nas w inną epokę. Towarzyszyła nam stylistka, która dbała o piękną fryzurę, nadając sesji dodatkowy wymiar elegancji.
Magia Migawki: Chwile Uchwycone na Zawsze
Zatrzymać chwilę na zawsze – to jedno z najpiękniejszych zadań, jakie stawiamy przed fotografią. W trakcie sesji z Agnieszką miałem przyjemność złapać te ulotne momenty, które składają się na piękną opowieść. Jej spojrzenia, uśmiechy i gesty stały się kadrami w magazynie wspomnień.
Zanurzeni w Magii: Agnieszka w Ogniu Obiektywu
Sesja portretowa to nie tylko praca – to również przyjemność, zanurzenie się w magii chwili. Agnieszka była wyjątkową partnerką w tej podróży. Jej zaufanie i naturalność pozwoliły stworzyć prawdziwe, pełne emocji kadry. Od niewielkich gestów do głębokich spojrzeń, Agnieszka ożywiła każde zdjęcie.
Podsumowanie: Historia Prawdziwego Piękna
Sesja portretowa z Agnieszką była opowieścią o pięknie, mocy wyrazu i magii chwili. Jej obecność i zaangażowanie sprawiły, że każde zdjęcie stało się unikalne. Współpraca z Anną Musialską pozwoliła przenieść się w czasie i ożywić historie poprzez ubrania.
To dowód na to, że sesja portretowa to nie tylko zdjęcia – to opowieść, którą wspólnie tworzymy z naszymi modelami i projektantami. Dzięki Agnieszce i Annie Musialskiej stworzyłem kolekcję zdjęć, która opowiada o prawdziwym pięknie, elegancji i pasji.
Mam nadzieję, że ta historia Cię zaciekawiła. Jeżeli myślisz o takich lub podobnych portretach i dysponujesz podobną garderobą, zapraszam do kontaktu.
Skontaktuj się ze mną – masz dwa sprawdzone sposoby:
Napisz E-mail. To nadal bardzo skuteczna metoda kontaktu. Wraca do łask.
Marzysz o opanowaniu tajemnic sztuki fotografii portretowej? Chcesz w pełni wykorzystać potencjał swojego aparatu i tworzyć wspaniałe portrety, które zachwycą każdego? Chcesz tworzyć niezapomniane zdjęcia z wakacji? Chcesz być mistrzem fotografii na imprezach rodzinnych?
To jest właśnie dla Ciebie!
🌟 Mój Kurs Fotografii Portretowej to Twoja Ścieżka do Osiągnięcia Fotograficznej Doskonałości! 🌟
Czym się wyróżniam:
📷 Twój Własny Aparat, Twoje Własne Sukcesy! Niezależnie od tego, czy jesteś początkującym entuzjastą czy już znasz podstawy fotografii, mój kurs dostosowuje się do Twojego poziomu zaawansowania. Wykorzystuję potencjał Twojego własnego aparatu, dzięki czemu od razu zobaczysz efekty swojej nauki w praktyce!
📷 Praktyka, Praktyka, Praktyka! Moje zajęcia to nie tylko teoria, ale przede wszystkim praktyka. Będziesz miał/a okazję fotografować prawdziwych modeli i uczyć się na autentycznych sesjach zdjęciowych. To idealny sposób, by zdobywać doświadczenie i pewność siebie w pracy z ludźmi i aparatem.
📷 Sekrety Kompozycji i Oświetlenia! Poznasz niezawodne techniki komponowania kadru oraz wykorzystania światła, które sprawią, że Twoje portrety będą zawsze zachwycać. Tworzenie nastroju i wydobycie emocji na zdjęciach stanie się Twoją drugą naturą.
📷 Wsparcie Mistrza Fotografii! Jako doświadczony fotograf specjalizujący się w portretach, poprowadzę Cię przez każdy krok nauki. Dzielę się swoją wiedzą, wskazówkami i technikami, które pomogą Ci osiągnąć mistrzostwo w fotografowaniu portretów.
📷 Twórz Niezapomniane Wspomnienia! Twoje zdjęcia staną się cennymi pamiątkami dla Ciebie i Twoich bliskich. Wspólnie odkryjemy, jak zatrzymać chwile i emocje w kadrze, tworząc portrety, które będą trwać wiecznie.
🎯 Gotów zdobyć nową umiejętność i rozwinąć swoją pasję do fotografii? Dołącz do mojego Kursu Fotografii Portretowej i otwórz drzwi do fascynującego świata portretów!
Ale to nie wszystko!
Nauczę Cię kompozycji, jakże niezbędnej przy każdym gatunku fotografii. Będziesz potrafić robić zdjęcia pejzażowe i będą na wakacjach przywieziesz setki wspaniałych ujęć!
Nauczysz się pracy z modelami – z każdym, kogo chcesz fotografować i kto chce mieć zdjęcia. Już nigdy na imprezie rodzinnej czy firmowej nie będziesz skrępowana czy skrępowany lękiem o swoje zdjęcia!
👉 Kliknij „Zainteresowany/Zainteresowana” lub napisz „INFO” w komentarzu, a prześlę Ci wszystkie szczegóły. Nie czekaj, miejsca są ograniczone!
Alfred Cheney Johnston był niezwykle fascynującą postacią.
Cheney Johnston to wybitny fotograf, który urodził się w 1885 roku w małym miasteczku na południu Stanów Zjednoczonych. Już od najmłodszych lat pasjonował się fotografią, jednak to jego talent i determinacja pozwoliły mu osiągnąć niesamowite sukcesy w tej dziedzinie. W wieku dwudziestu lat otworzył swoje własne studio fotograficzne, a jego prace szybko zaczęły przyciągać uwagę coraz większej liczby ludzi.
Jego styl fotografii był niezwykle oryginalny i nowatorski, co przyniosło mu uznanie wśród krytyków sztuki i fanów fotografii. Jego prace były pełne emocji i niepowtarzalnej atmosfery, która wciągała widza na długo. Jednym z najważniejszych projektów w karierze Johnstona była seria fotografii tancerek rewii.
Projekt ten powstał na zlecenie jednego z największych teatrów rewiowych w Stanach Zjednoczonych, której właścicielem był Florence Ziegfeld. Ten nioezwykle utalentowany i dynamiczny wizjoner stworzył teatr rewię, na wzór paryskiego Foloe Bergere. Zadaniem Johnsona było udokumentowanie w sposób artystyczny tancerek w rewii Ziegfelda. W tym czasie Johnston realizował zdjęcia portretowe oraz produktowe w swoim studiu w Nowym Jorku. Projekt okazał się przełomowy dla obydwu stron.
Zespół tancerek rewii przygotowywał się do nowego spektaklu, który miał być zupełnie inny od dotychczasowych. Właściciele teatru zdecydowali się na współpracę z Cheneyem Johnstonem, który miał sfotografować tancerki i stworzyć wyjątkową serię zdjęć, które miały być użyte w promocji spektaklu.
Sesja zdjęciowa odbyła się w studio fotograficznym, które Johnston przygotował specjalnie na tę okazję. Tancerki zostały zaproszone na miejsce wcześnie rano, a cała sesja trwała ponad 12 godzin. Johnston zdecydował się na stworzenie czarno-białych fotografii, co w połączeniu z oryginalnym oświetleniem i kompozycją, dało niesamowite efekty.
Na zdjęciach można zobaczyć tancerki w różnych pozach i chwilach, które doskonale oddają atmosferę pracy w zespole rewii. Widać na nich siłę i determinację, z jaką kobiety podchodzą do swojej pracy, ale też piękno ich ciała i ruchów, które są niezwykle ważne w tej dziedzinie sztuki.
Projekt ten okazał się niesamowitym sukcesem i przyniósł Johnstnowi ogromne uznanie w świecie sztuki i fotografii. Zdjęcia tancerek rewii były prezentowane na licznych wystawach i w galeriach sztuki w całych Stanach Zjednoczonych, a także za granicą. Wiele z nich trafiło do kolekcji prywatnych, a także do zbiorów muzealnych. Dziś sygnowane kopier prac Johnstona wyceniane są na setki tysięcy dolarów.
Jednym z największych osiągnięć projektu było to, że zdjęcia te zwróciły uwagę na tancerki rewii i ich pracę, która często jest niedoceniana i traktowana jako rozrywka dla mężczyzn. Dzięki projektowi Johnstona, tancerki rewii stały się obiektami sztuki i uwieczniono ich pracę na zawsze. Oprócz tego nagość kobiecego ciała została pokazana tak, jak nigdy wcześniej ani później nikt tego nie dokonał.
Cheney Johnston kontynuował swoją karierę jako fotograf i nadal tworzył niesamowite prace, które wciąż przyciągały uwagę krytyków i fanów sztuki. Jednak seria zdjęć tancerek rewii pozostała jednym z najważniejszych projektów w jego karierze, który zawsze pozostanie w pamięci ludzi jako niezwykły przykład sztuki i piękna. Po wielkim kryzysie, który zniszczył biznes Zigfelda, który zmarł w roku 1932, Johnson przeniósł się do Connecticut, gdzie otworzył działające z powodzeniem studio fotograficzne.
Jego fotografie stanowią początek stylu nazwanego później „glamour”.
Johnston zmarł w 1971 roku a jego prace i wpływ na świat fotografii pozostaną na zawsze. Jego seria zdjęć tancerek rewii jest wciąż prezentowana na wystawach i w galeriach sztuki, a jego styl i podejście do fotografii nadal inspirują młodych artystów.
Cheney Johnston był nie tylko fotografem, ale także artystą, który przez swoje prace przekazywał emocje i ukazywał piękno świata w sposób niezwykły i oryginalny. Jego projekt tancerek rewii jest tego doskonałym przykładem, który na zawsze pozostanie w pamięci jako niesamowita opowieść o pracy i determinacji, która kryje się za pięknem sztuki.
Cheney Johnston realizował oprócz zdjęć dla Rewii sesje modowe dla czasopism oraz zdjęcia produktowe. Jednak w tych słynnych portretach widać jego kunszt w posługiwaniu się ciałem kobiety do wywoływania emocji. Kluczem są dłonie, układane jak dłonie manekinów, subtelnie zasłaniające to, co cenzura lat 20-tych by natychmiast wychwyciła i niedopuściła do publikacji.
W projekcie dla Rewii Ziegfelda powstało ok. 250 zdjęć. W roku 1964 autor przekazał je do Biblioteki Kongresu. Stanowią dziś element dziedzictwa kulturowego Ameryki. Biblioteka Kongresu to największa biblioteka na świecie, która przechowuje ponad 170 milionów pozycji, w tym książek, map, fotografii i innych dokumentów. Przekazanie prac Johnstona do tak ważnej instytucji to nie tylko zaszczyt, ale także ogromny wkład w historię fotografii.
Seria zdjęć tancerek rewii Johnstona to jedna z wielu pozycji w zbiorach Biblioteki Kongresu, które dokumentują historię fotografii i sztuki.
Wśród tancerek, które fotografował Cheney Johnston, były przyszłe znane aktorki. Niektóre z nich to:
Lucille Ball – zaczynała swoją karierę jako tancerka rewii w latach 30. XX wieku i była jedną z najpopularniejszych aktorek w historii kina i telewizji.
Rita Hayworth – była jedną z największych gwiazd Hollywood lat 40. XX wieku i zaczynała swoją karierę jako tancerka rewii.
Bette Davis – zanim stała się jedną z największych aktorek w historii kina, pracowała jako tancerka rewii.
Barbara Stanwyck – zaczynała swoją karierę jako tancerka rewii w latach 20. XX wieku, zanim stała się jedną z największych gwiazd Hollywood.
To tylko kilka przykładów na to, jak wiele przyszłych gwiazd kina zaczynało swoją karierę jako tancerki rewii. Dzięki pracy Cheney Johnstona wiele z nich zostało uwiecznionych na niezwykłych zdjęciach, które przetrwały wiele lat i pozostają ważnym elementem historii fotografii i sztuki.
Fotograf portrecista Robert Gołębiewski 