Sztuką wydobywania charakteru, a czasem jego kreowania – Annie Leibovitz potrafiła zrobić z Whoopi Goldberg boginię kąpiącą się w mleku, a Richard Avedon z Marilyn Monroe – zamyśloną duszę w przerwie od bycia ikoną. Portret to nie tylko „jaki jesteś”, ale „jaki chcesz być”.
Grą światła, cienia i tajemnicy – Al Pacino w „Ojcu Chrzestnym” wyglądał jak uosobienie władzy, bo światło otulało go niczym mgła tajemnicy. Dobre portrety to nie tylko zdjęcia – to sceny z dobrze napisanej opowieści.
Podróżą w czasie – Kiedy dziś patrzymy na portrety Audrey Hepburn, nie widzimy tylko pięknej kobiety – widzimy epokę, styl, elegancję. Portret to wehikuł czasu, którym przyszłe pokolenia będą podróżować do twojej teraźniejszości.
Przywilejem, a nie karą – Niektórzy traktują sesję portretową jak wizytę u dentysty: „Szybko, bezboleśnie, najlepiej, żebym tego nie pamiętał”. Ale w dobrych rękach to przyjemność – jak kolacja przy świecach, tylko zamiast wina masz błysk lampy.
Dowodem, że prawdziwa elegancja to pewność siebie, a nie filtr na Instagramie – Sophia Loren nie potrzebowała retuszu, żeby powalać spojrzeniem. Dobry portret nie wygładza duszy – on ją wydobywa.
Okazją do bycia kimś więcej niż tylko sobą – David Bowie na zdjęciach Helmuta Newtona? James Dean w obiektywie Dennisa Stocka? To nie były zwykłe fotografie – to były role, w których artyści stawali się legendami.
Przypomnieniem, że dobre zdjęcie to nie perfekcyjna twarz, a perfekcyjna emocja – Steve McCurry uchwycił w oczach afgańskiej dziewczynki więcej historii, niż można opisać słowami. Portret to nie tylko wygląd – to historia, którą opowiadasz wzrokiem.
Sekretem, który poznaje tylko fotograf – Każdy ma swoją „dobrą stronę”, ale tylko fotograf wie, jak sprawić, by wyglądała jeszcze lepiej. Jak mówiła Coco Chanel: „Jeśli chcesz być niezastąpiona, musisz być inna” – a portret to właśnie ta inność w najlepszym wydaniu.
Sposobem na wieczność – Gdyby nie portrety, czy wciąż kochalibyśmy Marlenę Dietrich tak, jak kochamy? Portret to sposób na zostanie w pamięci świata, nawet gdy już znikniemy z jego sceny.
Zabawą, a nie torturą – Charlie Chaplin wiedział, że wyraz twarzy potrafi wywołać śmiech lub wzruszenie. Jeśli portretowanie jest nudne, to znaczy, że ktoś tu nie traktuje życia wystarczająco lekko!
Czym NIE JEST fotografia portretowa?
Zdjęciem do dowodu osobistego – Chyba że chcesz wyglądać jak ktoś, kto właśnie usłyszał, że kończy mu się abonament Netflixa.
Testem na cierpliwość – Dobre zdjęcie powstaje szybko, jeśli model czuje się dobrze. Peter Lindbergh potrafił zrobić zdjęcie w sekundę – ale wcześniej sprawił, że jego modelki czuły się jak boginie.
Operacją plastyczną w Photoshopie – „Czy może pan zrobić, żebym wyglądał młodziej?” Oczywiście – ale tylko tak, jak zrobiłby to Stanley Kubrick: przez światło, kąt i opowieść, a nie przez nadmiar rozmycia skóry.
Reklamą mody, jeśli nie ma w niej Ciebie – Portret to nie katalog ubrań. To ty jesteś gwiazdą, a nie twoja marynarka od Armaniego (choć dobrze dobrana, nie zaszkodzi).
Zatrzymanym uśmiechem na siłę – Clint Eastwood rzadko się uśmiecha na zdjęciach i nikt mu nie każe. Bo czasem portret nie potrzebuje radości, tylko prawdy.
Selfie na szybko w windzie – Możesz mieć tysiąc selfie w telefonie, ale to jak różnica między filmem Nolana a TikTokiem – jedno to sztuka, drugie to chwilowa rozrywka.
Magią, która zrobi z kogoś Brada Pitta – Nawet najlepszy fotograf nie sprawi, że staniesz się kimś innym. Ale może sprawić, że zobaczysz siebie w najlepszym możliwym świetle. Dosłownie.
Portretem dla każdego – Nie każdy lubi być fotografowany, ale każdy, kto się odważy, może zobaczyć siebie tak, jak nigdy wcześniej.
Próbą bycia kimś, kim nie jesteś – Jeśli ktoś chce wyglądać jak Ryan Gosling, ale na co dzień jest bardziej jak Jeff Bridges – lepiej to zaakceptować i pozwolić fotografowi wydobyć z tego klasę.
Tylko zdjęciem – Jeśli dobrze się przyjrzysz, zobaczysz w portrecie więcej niż tylko twarz. Może historię, może tajemnicę, może przyszłą legendę.
Podsumowując: portret to nie tylko pstryknięcie migawki. To opowieść, emocja, odrobina magii i trochę luzu. Każdy zasługuje na swoje Audrey Hepburn w obiektywie, swoje Jamesa Deana w deszczu i swoje miejsce w galerii wyjątkowych twarzy.
Zapraszam Cię do umówienia się na sesję portretową ze mną.
„Moim zadaniem jako fotografa portretowego jest uwodzić, zabawiać i dawać rozrywkę”.
To motto Helmuta Newtona, jednego z najsłynniejszych fotografów portretowych oraz ikony fotografii modowej i reklamowej.
Jego styl jest rozpoznawalny w każdym kadrze. Nie sposób pomylić go z niczym innym.
„Lubię silne kobiety” – mówił. Wybierał silne kobiety a potem aranżował kadry tak, by „pakować je w kłopoty” albo ilustrować sytuacje pozornie erotyczne, które tak naprawdę wyrażały znacznie więcej.
Często zestawiał ze sobą dwie kobiety, z których jedna była wystylizowana na mężczyznę.
Modelki i aktorki ustawiały się w kolejce do niego, aby stworzył je niejako na nowo.
Miał swój udział w kalendarzu Pirelli.
„Wszystko jest w oczachi twarzy, cała reszta to tylko uzupełnienie” – mówił pytany o to, czemu tak intensywnie eksponuje tematy erotyczne czy sado-maso. Uważał to wszystko za środki wyrazu.
„Mój sprzęt mieści się w jednej torbie. Nie trzeba więcej” mówił, kiedy odpowiadał na pytania jak rozbudowane ma atelier.
Jego dyrektorem artystycznym i managerem była jego żona. Na jednym z najsłynniejszych zdjęć, których tu nie mogę pokazać z oczywistych względów, Newton fotografuje nagą modelkę a tuż obok tła siedzi jego żona, jak zawsze przyglądając się, jak pracuje.
W okresie największego rozwkitu kariery pobierał 10.000 dolarów za jedno zdjęcie. I agencje reklamowe płaciły mu bez zająknięcia. Do legendy przeszła reklama zegarków Bulgari, o czym napiszę w osobnym poście.
Zginął w wypadku samochodowym w wieku 85 lat. Dostał zawału serca jadąc na sesję i jego auto uderzyło w budynek.
Nakręcono o nim szereg filmów dokumentalnych, powstało wiele albumów i nieustannie odkrywa się nowe archiwalia.
Był też mistrzem autopromocji – wydawał własne czasopismo poświęcone własnej aktywności fotograficznej.
Patrząc na jego zdjęcia i znając na pamieć jego biografię czuję się z nim niezwykle związany.
Plan na nadchodzące lata: duża seria zdjęć w jego stylu.
Tyle się pisze i „gada” o budowaniu wizerunku i magicznej „marce osobistej”. Tak dużo, że postawiłem poddać to pewnej klasyfikacji, analizie i ubrać w konkrety.
Zacznijmy od definicji:
Budowanie wizerunku to proces tworzenia pozytywnego obrazu siebie lub swojej marki w oczach innych ludzi. To, jak się zachowujemy, co mówimy, jak wyglądamy i jakie decyzje podejmujemy, wszystko to ma wpływ na to, jak inni nas postrzegają.
Czyli: chodzi o to jak nas postrzegają. Aha! Czyli: jak cię widzą tak cię piszą!
To weźmy się za konkretne grupy zawodowe!
Biznesmen: Biznesmen może budować swój wizerunek poprzez bycie profesjonalnym, rzetelnym i skutecznym w wykonywaniu swojej pracy. Może to obejmować regularne spotkania z klientami, dbanie o dobre relacje biznesowe, prezentowanie się w odpowiedni sposób, na przykład w eleganckim ubraniu, oraz wykazywanie się umiejętnościami przywódczymi i podejmowaniem odpowiedzialnych decyzji. Przykładem budowania wizerunku biznesmena może być Elon Musk, który jest kojarzony z innowacyjnością, odwagą w podejmowaniu ryzyka i sukcesem w prowadzeniu przedsiębiorstw takich jak Tesla i SpaceX. Albo Steve Jobs, mistrz kreowania swojego wizerunku! Dla przedsiębiorców i biznesmenów ważne jest budowanie wizerunku jako rzetelnych, kompetentnych i odpowiedzialnych liderów biznesu. Mogą to robić poprzez transparentność w działaniach, dbałość o relacje z klientami i pracownikami, oraz sukcesywną realizację celów biznesowych. Ważne jest również wyrażanie się w mediach społecznościowych, konferencjach branżowych i innych wydarzeniach biznesowych, aby budować swoją markę osobistą i eksperctwo w danej dziedzinie.
No to idziemy dalej….
Artysta rockowy heavy metalowiec: Artysta tego gatunku często buduje wizerunek jako osoba niezależna, buntownicza i odważna. Może to obejmować ekscentryczne stroje, ekspresyjne zachowanie na scenie, mocną muzykę oraz przekazywanie silnych emocji poprzez teksty piosenek i występy na żywo. Przykładem artysty rockowego heavy metalowca z charakterystycznym wizerunkiem może być Ozzy Osbourne, który jest znany z intensywnych występów scenicznych, charakterystycznego wokalu oraz kontrowersyjnego stylu życia. Mocno kontrowersyjnego! Tu jest cała gama przykładów, ponieważ każdy artysta sceniczny dba o to, aby być niepowtarzalnym! Więc taki Lemmy z Motorhead też jest dobrym przykładem! Dla artystów istotne jest budowanie wizerunku jako oryginalnych, inspirujących i autentycznych twórców. Mogą to osiągnąć poprzez ciągłą pracę nad swoim rzemiosłem, wyrażanie siebie w swoich dziełach i bycie wiernym sobie. Udział w wystawach, koncertach, festiwalach i innych wydarzeniach artystycznych pozwala im na promowanie swojej pracy i budowanie lojalnej grupy fanów.
No dobra…teraz idziemy do kina!
Aktor: Aktor może budować swój wizerunek poprzez różnorodność ról, umiejętność dostosowywania się do różnych postaci oraz profesjonalizm na planie i w życiu prywatnym. Może to również obejmować dbanie o wygląd, uczestnictwo w wydarzeniach branżowych, takich jak premiery filmowe czy festiwale filmowe, oraz udział w działaniach charytatywnych. Przykładem aktora z dobrze zbudowanym wizerunkiem może być Tom Hanks, który jest kojarzony z sympatią, wszechstronnością aktorską i zaangażowaniem w różnorodne projekty filmowe oraz społeczne. Innym przykładem jest przecież Humphrey Bogart, ltóry starannie dbał o swój wizerunek!
No to teraz ja!
Fotograf – niepokorny artysta: Fotograf może budować swój wizerunek jako niepokorny artysta poprzez eksplorację nowatorskich technik, unikanie utartych szablonów i kreowanie zdjęć, które prowokują do myślenia lub wywołują emocje. Może to obejmować pracę nad projektami artystycznymi, które wykraczają poza konwencjonalne ramy, oraz wyrażanie swojego własnego punktu widzenia poprzez fotografie. Fotograf może także angażować się w działania społeczne lub działania na rzecz określonych grup społecznych, co dodaje głębi i autentyczności do jego wizerunku. Przykładem fotografa – niepokornego artysty może być Annie Leibovitz, która jest znana z prowokacyjnych i wyrazistych zdjęć, które często niosą ze sobą silne przesłanie artystyczne i społeczne. Znana jest też z barwnego życia zawodowego i prywatnego. Innym przykładem artysty dbającego o wizerunek przez swoje prace jest Helmut Newton oraz Richard Avedon. Dla fotografów ważne jest budowanie wizerunku jako kreatywnych i kompetentnych profesjonalistów. Mogą to robić poprzez prezentowanie swoich najlepszych prac, tworzenie spójnej marki osobistej, zdobywanie pozytywnych opinii od klientów oraz uczestnictwo w konkursach fotograficznych i wystawach. Dbanie o swoje portfolio i aktywność na platformach społecznościowych także pomaga w promowaniu ich pracy i budowaniu wizerunku.
To idziemy do kancelarii prawnej!
Prawnicy: Prawnicy mogą kreować swój wizerunek poprzez udowodnienie swojej wiedzy i kompetencji w dziedzinie prawa. Regularne publikowanie artykułów naukowych, uczestnictwo w konferencjach prawniczych oraz udzielanie wywiadów medialnych to skuteczne sposoby na zbudowanie reputacji jako autorytet w danej dziedzinie. Dbałość o relacje z klientami: Budowanie pozytywnego wizerunku prawnika wymaga również umiejętności komunikacji i empatii w relacjach z klientami. Skuteczne rozwiązywanie problemów, klarowne wyjaśnianie zagadnień prawnych oraz otwarta komunikacja pomagają w budowaniu zaufania i lojalności klientów. Etyka zawodowa: Przestrzeganie zasad etyki zawodowej i moralnych norm jest kluczowe dla budowania solidnego wizerunku prawnika. Działanie zgodnie z wartościami i zasadami zawodu oraz unikanie konfliktów interesów podnosi reputację prawnika jako uczciwego i godnego zaufania profesjonalisty. Przykładami niech będą Clarence Darrow, Nelson Mandela czy Ghandi – przecież prawnik!
No to lecimy do kliniki!
Lekarze: Lekarze mogą kreować swój wizerunek jako kompetentni i empatyczni opiekunowie zdrowia poprzez dbanie o pacjentów, słuchanie ich potrzeb i udzielanie wsparcia w trudnych chwilach. Komunikacja zrozumiała dla pacjenta, szacunek dla ich godności oraz troska o ich dobrostan to kluczowe elementy budowania pozytywnego wizerunku lekarza. Przykładem lekarza, który miał piękny wizerunek był Religa, którego zdjęcie po pierwszej transplantacji serca obiegło cały świat! Albo chociażby Patch Adams!
To idziemy tam, gdzie nam coś sprzedadzą!
Sprzedawcy: Sprzedawcy mogą budować swoją reputację poprzez znajomość produktów, branży i trendów rynkowych. Udzielanie fachowych porad klientom, zrozumienie ich potrzeb oraz proponowanie odpowiednich rozwiązań to kluczowe elementy budowania wizerunku jako eksperta w swojej dziedzinie. Edukacja i świadomość zdrowotna: Udzielanie porad zdrowotnych, prowadzenie działań profilaktycznych oraz aktywność w społeczności mogą pomóc lekarzom w budowaniu reputacji jako ekspertów w dziedzinie zdrowia. Działania edukacyjne, takie jak wykłady, artykuły naukowe czy udział w kampaniach społecznych, pozwalają na zwiększenie świadomości zdrowotnej społeczeństwa i zbudowanie zaufania do lekarza jako autorytetu w tej dziedzinie. Postawa etyczna i profesjonalizm: Szacunek dla zasad etycznych zawodu, tajemnicy lekarskiej oraz przestrzeganie standardów zawodowych są niezbędne do budowania wizerunku lekarza jako profesjonalisty. Pacjenci oczekują uczciwości, rzetelności i troski ze strony lekarzy, dlatego niezawodność i etyka zawodowa są kluczowe dla pozytywnego odbioru. Komunikacja i relacje z klientami: Sprzedawcy mogą kreować pozytywny wizerunek poprzez budowanie trwałych relacji z klientami opartych na zaufaniu i profesjonalizmie. Skuteczna komunikacja, empatia oraz dostępność dla klientów są kluczowe dla budowania lojalności i reputacji jako sprawdzonego partnera biznesowego. Skuteczność i uczciwość: Sprzedawcy, którzy dostarczają wysokiej jakości produkty i usługi oraz są uczciwi w swoich działaniach, budują pozytywny wizerunek jako rzetelni i profesjonalni partnerzy biznesowi. Wypełnianie obietnic, rozwiązywanie problemów klientów oraz etyczne postępowanie z klientami i konkurentami są kluczowe dla budowania i utrzymywania dobrej reputacji w branży sprzedaży. Tu mamy Ziga Ziglara, Briana Tracy czy Tony Robbinsa.
A TERAZ WEŹMY SIĘ ZA PORTRETOWANIE……. BO JAK TO WSZYSTKO DO CHOLERY POKAZAĆ!!!
A więc jak ci ludzie – biznesmen, heavy metalowiec, aktor i fotograf oraz prawnik i lekarz – mogliby budować swój wizerunek poprzez portret, z uwzględnieniem różnic w ekspresji, wyrazistości i treści obrazu. A raczej jak ja mógłbym to zrobić:
Biznesmen: Portret biznesmena mógłby być wykonany w sposób poważny, z umiarkowaną ekspresją. Biznesmen może być przedstawiony w eleganckim ubraniu, z pewną postawą i wyrazem twarzy, który odzwierciedla jego pewność siebie i determinację. Tło portretu mogłoby być neutralne lub zawierać subtelne elementy związane z jego dziedziną działalności, na przykład biurko, książki biznesowe lub symbole jego branży. Czyli rekwizyty w ręku lub obok.
Heavy metalowiec: Portret heavy metalowca mógłby być dynamiczny i ekspresyjny, z wyrazistym przekazem emocji. Heavy metalowiec może być przedstawiony w scenicznych strojach, z ekspresją pełną pasji i intensywności. Tło portretu mogłoby być ciemne lub mroczne, z dynamicznym oświetleniem które podkreśla jego charakterystyczny styl i energię.
Aktor: Portret aktora mógłby być zróżnicowany i plastyczny, z różnymi wyrazami twarzy i postawami ciała, które odzwierciedlają różnorodność ról, jakie grał. Aktor mógłby być przedstawiony w różnych kostiumach i charakteryzacjach, z ekspresją dopasowaną do konkretnej postaci, którą odgrywał. Tło portretu mogłoby zawierać elementy związane z różnymi gatunkami filmowymi, w których aktor występował, co dodaje głębi i kontekstu jego karierze. Czyli rekwizytem jest jego twarz oraz ewentualnie stroje postaci!
Fotograf – niepokorny artysta: Portret fotografa – niepokornego artysty mógłby być eksperymentalny i odważny, z unikalną kompozycją i interpretacją światła i cienia. Fotograf mógłby być przedstawiony z aparatem fotograficznym lub innym sprzętem, który jest narzędziem jego sztuki, z wyrazem twarzy, który odzwierciedla jego pasję i zaangażowanie w proces twórczy. Tło portretu mogłoby być abstrakcyjne lub zawierać elementy związane z jego projektem artystycznym, co podkreślałoby jego indywidualny styl i wyrazistość w przekazywaniu swojej wizji artystycznej.
Różnice w ekspresji, wyrazistości i treści obrazu wynikają z indywidualnych cech i charakterystyki każdej z tych osób oraz ich dziedzin działalności. Każdy portret może być wyjątkowy i opowiadać swoją własną historię, odpowiadającą osobowości i wizerunkowi każdego z tych czterech ludzi.
Lekarz: Aby sportretować lekarza w sposób wyraźny i odróżniający, można skupić się na ekspresji jego empatii i profesjonalizmu. Ujęcia z lekarzem, który uśmiecha się łagodnie i empatycznie, mogą podkreślić jego troskę o pacjentów. Ważne jest również, aby uwiecznić lekarza w otoczeniu pracy, na przykład w gabinecie medycznym, aby podkreślić jego rolę jako opiekuna zdrowia. Kompozycje z lekarzem patrzącym na pacjenta lub trzymającym medyczne narzędzia mogą dodatkowo podkreślić jego zawodową kompetencję i zaangażowanie w praktykę medyczną. Oświetlenie miękkie i naturalne może pomóc w stworzeniu atmosfery zaufania i komfortu, co jest istotne w relacji lekarz-pacjent.
Prawnik: Sportretowanie prawnika może skupić się na wyrazie jego determinacji i pewności siebie. Ujęcia z prawnikiem, który spogląda na obiektyw z pewnością siebie i stanowczym spojrzeniem, mogą podkreślić jego profesjonalizm i pewność siebie.
Można również eksperymentować z kompozycją, na przykład umieszczając prawnika w centralnej części kadru z symbolicznymi elementami prawa w tle, co może dodatkowo wzmocnić jego wizerunek jako prawnika. Czyli znowu rekwizyty.
CO ICH ŁĄCZY?
Uchwycenie profesjonalizmu w portrecie może być osiągnięte poprzez różne techniki fotograficzne, kompozycyjne i stylistyczne. Oto kilka sposobów, jak można to zrobić:
Ekspresja twarzy: Profesjonalizm często jest kojarzony z pewnością siebie i spokojem. Dobrze aby model wyraził lekki uśmiech lub spokojne spojrzenie. Warto unikać zbyt mocnych emocji, takich jak nadmierna radość lub smutek, które mogą zakłócić wrażenie profesjonalizmu. Wyjątkiem będą rockowcy i aktorzy!
Ubranie i wygląd: Dobrać odpowiednie ubranie i stylizację, które są odpowiednie dla zawodu modela. Na przykład, dla lekarza czy prawnika, elegancki garnitur lub strój biznesowy może być odpowiedni, podczas gdy dla artysty heavy metalowego może to być charakterystyczny strój scenicznego bohatera. Dbałość o schludność i staranne uczesanie również przyczynia się do wrażenia profesjonalizmu.
Oświetlenie: Dobrze dobrana technika oświetleniowa może znacząco wpłynąć na odbiór portretu. Umiarkowane, miękkie światło często jest preferowane, ponieważ równomiernie rozprasza się na twarzy, minimalizując cienie i zmarszczki, co może dodatkowo podkreślić profesjonalizm modela.
Kompozycja: Należy ustalić odpowiednią kompozycję, która podkreśla ważność i autorytet modela. Na przykład, umieszczenie modela w centralnej części kadru, z lekkim powiększeniem, może wzmocnić wrażenie jego dominującej roli.
Tło i otoczenie: Jednolite ciemne tło, które jest neutralne i niezakłóca uwagi od portretowanej postaci. Ewentualnie jego naturalne otoczenie ale to już portret „środowiskowy”.
Pozycja i gesty: Ustawienie pozycji ciała i gestów mogą również pomóc w uchwyceniu profesjonalizmu. Model powinien trzymać się prosto, z głową podniesioną, co symbolizuje pewność siebie i zaangażowanie. Unikać nadmiernych ruchów lub gestów, które mogą zakłócić spokojny i kontrolowany wizerunek.
Wszystkie te elementy mogą wspólnie pomóc w uchwyceniu profesjonalizmu w portrecie, podkreślając znaczenie i autorytet portretowanej postaci w danej sferze działalności.
UFFFFFF – to aż tyle z tej niby prostej analizy? Jasne? Jasne!
Robert Gołębiewski Robert Golebiewski – fotograf portrecista. Doświadczony fotograf z wieloletnim doświadczeniem. Zajmuje się fotografią portretową od blisko 20 lat. W portrecie skupia się przede wszystkim na uchwyceniu stron silnych i podkreśla je. Według niego wzmacnianie stron słabych powoduje tylko, że stają się mniej słabe. A celem portretu jest uwypuklenie stron mocnych aby były jeszcze mocniejsze. Uwielbia wszelkie niedoskonałości. Według niego właśnie niedoskonałości są piękne w każdym człowieku. Wyznaje zasadę, że nie należy ufać swojej niskiej samoocenie. Ludzie – szczególnie w dobie mediów społecznościowych i kultu młodości nieustannie się porównują. To zabija prawdziwe piękno, które jest w każdym z nas. Wykonał tysiące portretów mężczyzn i kobiet. Przez ostatnich kilka lat skupiał się głównie na portrecie męskim – biznesowym, wizerunku, portrecie zawodowym. Obecnie wraca również do portretu kobiecego. Wydał dwa albumy z portretami – to forma portfolio. Porfolio to podstawowy element oceny profesjonalizmu i dorobku fotografa portrecisty. Robi dużo autoportretów bo sam bywa modelem. Dzięki temu z łatwością prowadzi osobę pozującą przez proces całej sesji. Jego sesje trwają od 4 do 8 godzin podczas których wykonuje od 100 do 300 fotografii. Najczęściej przyjeżdża do Klienta gdyż dysponuje mobilnym atelier. W domu u Klienta czy w firmie Klient czuje większy komfort – choć ma swoje atelier uważa, że to jest dla Klienta terytorium komanczów. W atelier ma więc również kuchnię i często gotuje podczas sesji i częstuje klientów posiłkami. Rozmowa przy posiłku to ważny element poznawania osoby fotografowanej. Przygotował 300 stronicowy album dla firmy Ferrero – największego producenta słodyczy. Album zawiera 900 fotografii z 9000 jakie wykonał w fabrykach. To w większości portrety pracowników oraz zdjęcia z produkcji. Fotograficzna opowieść o produkcji słodkich przysmaków. Jego motto to: Nie ma ludzi niefotogranicznych – są tylko źle fotografowani. Oraz najnowsze: Nigdy nie ufaj swojej niskiej samoocenie. Pracuje w Warszawie ale dojeżdża do Klientów na terenie całej Polski.
Skontaktuj się ze mną – masz dwa sprawdzone sposoby:
Napisz E-mail. To nadal bardzo skuteczna metoda kontaktu. Wraca do łask.
Fotograf portrecista Robert Gołębiewski 