Dziś będziemy analizować portret mężczyzny siedzącego w fotelu. Dodam, że ten mężczyzna zawodowo zajmuje się fotelami i jest w tej dziedzinie ekspertem.
Gdybyśmy nie wiedzieli, że jest ekspertem od profesjonalnych foteli pierwsze skojarzenie, to profesor znamienitej uczelni, który jest autorytetem.
Kiedy wiemy, że to epksert od profesjonalnych foteli sprawa wygląda inaczej. Fotel jest rekwiytem, który „ogrywa”. Stanowi uzupełnienie jego wizerunku. Wzmacnia go. A dokładniej jest jego tłem.
Tak jak pisałem w innym wpisie, że nie fotografuję się z aparatem dopuszczam zdjęcia fotografa, kiedy aparat stanowi dla niego tło, a nie staje głównm tematem. Podobnie tu. Bohater opowieści siedzący jak Profesor ma za tło nie tylko ciemno szary jednolity materiał ale również fotel.
Jego lewa ręka podpiera głowę i stanowi pionowy wektor wchodzący w kąt prosty z linią okularów. To wszystko tworzy harmonię. Zawsze należy pamiętać o kompozycji pełnej harmonii. I modela starannie ustawiać by tę harmonię uzyskać.
Podstawą dobrego portretu jest kontrola. Oglądając prace wielu fotografów rozpoznasz z czasem kto ma kontrolę – model czy fotograf. Aby kontrolować, należy zapracować na zaufanie. Bo kontrola to nie prosta władza nad procesem powstawania portretu ale głebokie zaufanie.
Wracając do fotela, każdy zainteresowany takim pięknym fotelem [25 kg!] powinien sobie siebie na nim wyobrazić. A najlepiej spróbować usiąść i mieć podobny portret. Aby móc rozważać, że może warto jednak nie tylko mieć na nim zdjęcie ale również mieć go w gabinecie czy domu.
Fotograf portrecista Robert Gołębiewski 